Zaterdag 24 januari 2015

Mijn eerste week zonder revalidatie is al weer achter de rug. Moet zeggen dat het wel raar aanvoelde. Leefde toch nog intens mee de keren dat ik eigenlijk daar moest zijn.
Langs de andere kant heb ik ook wel genoten van deze week. Er zijn genoeg mensen die mij op sleeptouw nemen in plaats van mij hier alleen te laten zitten. Een tas koffie gaan drinken, een wandeling maken, gewoon wat babbelen. Heerlijk!!!!
En de moeheid heeft nog serieus de bovenhand. Zo veel en vooral zo vast heb ik al jaren niet meer geslapen. Maar ben er niet rouwig om. Integendeel.

Donderdag 15 januari 2015

En ja hoor. Het zit erop. Dinsdag lag mijn ontslagbrief klaar in de MS- kliniek.
Vandaag nog even goed van katoen gegeven en toen afscheid genomen. Was wel raar na zo bijna een jaar. Denk dat het vooral dinsdag heel raar gaat zijn. Mijn sportkleren niet meer aandoen, niet naar daar rijden.
Nu is het aan mij om dat te onderhouden en een ander ritme te vinden.
Weer een hoofdstuk afgesloten en op naar het volgende.

Zondag 11 januari 2015

Even een laatste nieuwtje doorgeven. Ik heb telefoon gekregen van de MS-kliniek. De revalidatiearts heeft met mijn begeleidingsteam vergadert en ZE zijn tot het besluit gekomen dat als deze week alles goed verloopt, ik mijn ontslag krijg. Dan ga ik mijn 2 laatste dagen daar doen. Als dat niet positief is. Zeker als je bekijkt dat het dinsdag pas een jaar geleden is dat ik de uitval gehad heb.
Hou jullie op de hoogte.

Woensdag 7 januari 2015

Gisteren terug begonnen met therapie. Heb ondertussen kinesist nummer 3. Het ging er heel hevig aan toe. Pfff, maar dat is natuurlijk de beste manier om vooruit te geraken. Dat doet wat af.
Blijkbaar moest ik na dat half uurtje naar psycholoog nummer 3. Alhoewel ik mij ondertussen goed voel, vindt de revalidatiearts het nog nodig dat ik op gesprek ga. Dan doen we dat maar zolang als nodig is.
Daarna het zwemmen nog. Zwaar, maar met veel voldoening. Ik haal er energie uit nadat ik er ook veel ingestopt heb. Maar ik heb meer fut en krijg meer gedaan. Daar doen we het voor.
Geen reden tot klagen op dit moment. We doen rustig verder en zien wel waar we komen.

Zaterdag 3 januari 2015

Eerst en vooral voor iedereen die dit nog leest en volgt: De allerbeste wensen voor dit jaar en zeker een goede gezondheid.
Met mij gaat het vrij goed. De voorbije 2 weken geen revalidatie gehad. Maar de tweede week van het verlof met de familie naar zee geweest. Dat telde als serieuze therapie. Die lucht ginder en het aantal kilometer dat je aflegt. Amaai. Was iedere dag doodmoe en zo te voelen ben ik er nog niet van af. Je voelt het ook te laat als je over de limiet gaat.
Ook daar in volle café 1x een paniekaanval gehad. De kindjes vonden het maar akelig en ze waren bang. De hele tijd vragen over mijn tijd in het ziekenhuis. Als je hun verhalen hoort, ligt alles nog vers in het geheugen. Maar we hebben ze gerust kunnen stellen. Even op mijn ademhaling letten en niet te veel na te denken en dan ebt dat langzaam weg.
In ieder geval hebben we er van genoten.
Op naar volgende week en dinsdag start ik opnieuw met therapie in de MS-kliniek.
Tot later