Zondag 20 september 2015

Hieronder volgt mijn allerlaatste bericht. Het wordt tijd om een bewogen en hectische periode af te sluiten. Niet meer te veel achterom te kijken  ( ook niet vergeten, natuurlijk) en blij te zijn met de goede afloop.
Ik ben terug begonnen met lesgeven. Wauw, wat een voldoening. Het enthousiasme van de leerlingen geeft mij weer zin. Ik voel mij weer nuttig en sociaal.
De eerste week ging het heel erg goed, maar de tweede week heb ik dat serieus moeten bekopen. Amaai, raakte er niet bovenop. Gelukkig week 3 weer beter. Leren doseren is nog steeds de boodschap. Moeilijk als je je weer picobello voelt en even vergeten bent dat je er bijna 20 maanden uit bent geweest of als anderen dat vergeten zijn. Ook heb ik heel lang geen ritme gehad: lukte het vandaag niet,  hopelijk morgen dan wel en anders pech. Helaas, dat telt nu niet meer en je wordt opnieuw meegesleurd in de mallemolen. Nu weet ik weer dat ik moet leren "nee" zeggen en dat ook durven doen.
Nog een laatste en vooral heel positief iets. Sinds onze vakantie voelt mijn rechterkant anders aan dan voorheen. Het loopt zo goed als gelijk met mijn linkerkant. Ook het schrijven lukt terug , terwijl dat in juni echt niet ging. Ben zelfs start tot run aan het volgen en nergens last van. Dacht dat het kwam doordat ik eindelijk rust hadden gevonden, maar nu heb ik van mijn psycholoog te horen gekregen dat ik neuroplasticiteit heb. Dat betekent dat mijn niet meer intacte functies zijn overgenomen Door de nog intacte delen van mijn hersenen. Door koppig te zijn, alles zelf te willen doen, vol te houden ipv te zeggen ik kan dat niet, positief te zijn is mijn rechterkant zo goed als hersteld. Als dat niet de moeite is!!!! En het wordt nog beter: dat zou blijvend zijn.  Dit wordt niet vlug Door de neurologen en neurochirurgen verteld omdat de kans zo klein is dat je dat hebt en om niemand valse hoop te geven. Maar ik ben bij de gelukkigen.
Voila, weet zijn aan het einde gekomen.  Ik wil iedereen bedanken die met mij heeft meegeleefd, mij bezocht heeft, die mij aangemoedigd heeft, mijn blog gevolgd heeft, een berichtje of reactie heeft gestuurd en die mij gefeliciteerd hebben  met wat ik heb bereikt. Het deed enorm veel deugd. DANK JULLIE WEL!!!!!!

Donderdag 6 augustus 2015

Na heel lang zoeken eindelijk gevonden hoe ik nog eens iets op de blog kan posten. Mijn gsm kapot gevallen en helemaal om zeep.
Het gaat nog steeds zeer goed met mij. Veel energie, nog steeds geen heel merkbaar verschil tussen links en rechts en alles lukt beter. Ben zelfs begonnen met start to run. Ook niet niks om mee te beginnen, maar op mijn eigen tempo gaat het uitstekend. Ben trots op mezelf.
Mijn boekentas staat ook al een week klaar. Heb er zin in. Zal de dagen ervoor wel spannend zijn, maar waarschijnlijk ook weer zo gewend.
Begin september ga ik ook mijn laatste berichtje posten. Het wordt tijd om die periode af te sluiten. Al moet ik zeggen dat ik niet meer besef wat ik allemaal heb meegemaakt op anderhalf jaar. Het lijkt onwezenlijk, totdat ik mijn blog lees. En dat geeft een naaf gevoel.
Maar nu kijken we vooruit.

Dinsdag 14 juli 2015

Juist terug van een fantastische reis met mijn gezin. We zijn gaan genieten in Turkije. Heel veel tijd in het water doorgebracht en ook wel wat gewandeld. Ik moet er even bij vertellen dat ik helemaal vergeten was wat ik allemaal heb meegemaakt. Er was ginder niks verschil te merken tussen mijn linker- en rechterkant. Zalig!!! Heb geen verklaring hoe dat komt. Is het het weer??? Zal het eens uitzoeken, want terug gekomen in typisch Belgisch weer. Bah.
Nu aan een grote vracht was en strijk beginnen. Hopelijk blijft het gevoel zo en kan ik het echt beginnen afsluiten. Alleen nog serieus benieuwd naar mijn start in september.

Maandag 15 juni 2015

Vandaag was D-day. Gisteren en vanmorgen gierden de zenuwen door mijn lijf. Zoveel stress iedere keer. Je bent bang voor het ergste, voelt vanalles opnieuw wat niet goed is en je denkt vooral véél te diep na.
Deze morgen de kids naar school gebracht en doorgereden naar Genk. Wat een verkeer onderweg. Eenmaal aangekomen en ingeschreven , kreeg ik een vragenlijst om in te vullen. Na enkele vragen moest ik al mee voor de scan. Ging vlotjes. Ongeveer 20 minuten later stond ik al terug op de gang om richting dokter te gaan. Een half uurtje gewacht en mocht binnen.
Hij had de beelden bekeken en alles was nog hetzelfde als in december. Oef. Een klein plekje met vocht, maar dat gaat nog weg. De steken in het diepste groefje van het litteken horen bij het genezingsproces en ik kan nog bijwinnen, zei hij. Het eerste jaar na de operatie win je tot 80% en het tweede jaar nog 20%. Dat jaar is pas om in februari. Dus we hopen.
Volgende controle is gepland voor half december. Tot dan zijn we weer gerust. Oef!!!
We hebben er juist ne goeie op gedronken. Om te vieren maar ook om het laatste restje spanning weg te drinken.
De volgende grote stap is hopelijk begin september: terug gaan werken. Daar kijken de kids enorm naar uit.
Wordt vervolgd!!!!!!

Zondag 7 juni 2015

Even een kort berichtje. Met de zoon alles onder controle en op de goede weg. Geen ademnood of valse kroep meer gehad. Ook zijn longen zijn zuiver en we mogen beginnen afbouwen met de puffers.
Met mij gaat het ook goed. Al wat schoolwerk gedaan voor mijn interimaris en al naar een vergadering geweest. Deed enorm veel deugd om iets nuttigs voor mijn werk te doen en, al was het maar even, weer deel uit te maken van het team. Heb er veel energie uitgehaald. Ik kan er opnieuw tegen.
Nu nog een week afwachten naar de scan. Blijft toch een spannend onderdeel van het hele proces.
Het volgende verslag mogen jullie volgende week verwachten. Groetjes

Dinsdag 26 mei 2015

Een woelige tijd achter de rug, alles hopelijk achter de rug. Niet met mij, maar met de zoon. Enkele weken geleden had hij een zware astmatische aanval door zijn allergieën gekregen. Hierdoor kwam hij in ademnood. ZE hebben hem toen opgenomen in het ziekenhuis. Heeft cortisone toegediend gekregen en 2 nachten zuurstof. Toen alle waarden 's nachts stabiel bleven, mochten we naar huis. Dan heeft hij vorige week buikgriep gehad, maar vooraleer zijn maagje weer in orde is, zijn we een week verder. En, we zijn er nog niet, gisterennacht had hij de valse kroep. Weer akelig.
Ik hoop dat zijn lijstje nu afgewerkt is en dat we verder kunnen op een gezonde manier.
Ik moet zeggen dat ik wel even bang ben geweest met hem zo te zien liggen, maar dat dat ook vlug over was.
Ook ben ik heel blij dat ik nu nog thuis ben en goed voor hem heb kunnen zorgen en bij hem zijn.
Ik ben heel rustig geworden en begin, eindelijk, te genieten. Het zou ook wel stilaan tijd worden.

Maandag 4 mei 2015

Het gaat momenteel heel goed met mij. Ben zeer tevreden met de stand van zaken. Word af en toe nog wel herinnerd aan het verleden, zoals bij het wandelen en het schrijven. Bij een langere tocht voel ik duidelijk verschil tussen het rechter- en linkerbeen. Deze namiddag een tekstje geschreven. Het begin gaat goed en is leesbaar, maar na een paar zinnen wordt het moeilijk. Mijn Hans volgt niet meer en moet over bepaalde letters nadenken.
Ook het vervelende dove gevoel is nog regelmatig daar. Vooral omdat iedereen die mij aanraakt naar de rechterkant reikt. Kan toch geen pijltje op mijn hoofd zetten dat naar links wijst. Haha stel je voor.
Maar dat alles is voor mij maar peanuts. Ben al heel lang blij met al de dingen die ik wel terug kan. En dat lijstje is een héél stuk langer. Dus ik klaag niet.
Op werkvlak is er nog niks veranderd. Hou jullie op de hoogte en ook over de volgende scan op 15 juni. Toch weer spannend.
Groetjes