Vandaag was D-day. Gisteren en vanmorgen gierden de zenuwen door mijn lijf. Zoveel stress iedere keer. Je bent bang voor het ergste, voelt vanalles opnieuw wat niet goed is en je denkt vooral véél te diep na.
Deze morgen de kids naar school gebracht en doorgereden naar Genk. Wat een verkeer onderweg. Eenmaal aangekomen en ingeschreven , kreeg ik een vragenlijst om in te vullen. Na enkele vragen moest ik al mee voor de scan. Ging vlotjes. Ongeveer 20 minuten later stond ik al terug op de gang om richting dokter te gaan. Een half uurtje gewacht en mocht binnen.
Hij had de beelden bekeken en alles was nog hetzelfde als in december. Oef. Een klein plekje met vocht, maar dat gaat nog weg. De steken in het diepste groefje van het litteken horen bij het genezingsproces en ik kan nog bijwinnen, zei hij. Het eerste jaar na de operatie win je tot 80% en het tweede jaar nog 20%. Dat jaar is pas om in februari. Dus we hopen.
Volgende controle is gepland voor half december. Tot dan zijn we weer gerust. Oef!!!
We hebben er juist ne goeie op gedronken. Om te vieren maar ook om het laatste restje spanning weg te drinken.
De volgende grote stap is hopelijk begin september: terug gaan werken. Daar kijken de kids enorm naar uit.
Wordt vervolgd!!!!!!
Awel, ben blij dat ik uw blog hier op vakantie nog kan volgen seh😉 heerlijk fantastisch goed nieuws is dit !!! En daar ga ik ook ene op drinken en binnenkort doen we dat samen nog eens over😊 !! X
BeantwoordenVerwijderen