Wat haat ik nachten. Niets dan wakker liggen en hopen dat het vlug morgen is. Gelukkig wel niet blijven piekeren de hele tijd, dat is al iets.
Deze morgen kon ik beter uit mijn bed en ben even in de frisse buitenlucht geweest. Zo iets simpel, maar het kan zo goed doen.
Na de middag even naar de winkel en toch weer een paniekaanval gekregen. Waar komt dat toch vandaan? En waarom steeds als ik in een winkel ben?
Mijn benen zijn de rest van de dag precies van elastiek geweest, barstende hoofdpijn gehad en nu is mijn kaars uit.
Morgen weer een nieuwe dag!!!
Dag Katrien
BeantwoordenVerwijderenIk heb via Annemie je relaas gehoord. Ik moet toegeven reeds 12 jaar uit het oog, maar dit raakte mij toch echt wel. Heb onrechtstreeks al vaak aan je moeten denken. Vandaag zat in mijn mailbox een mailtje van Annemie met de link naar deze blog. Met veel aandacht heb ik je persoonlijke verhaal helemaal gelezen. Amai ik kan het mij natuurlijk niet voorstellen wat het allemaal met je doet, maar simpel is het niet!!! Ik wil je bij deze veel moed en sterkte wensen voor de komende weken en maanden en mijn duimen staan beide omhoog dat dit over enkele maanden gewoon een niet zo fijne herinnering is uit het verleden! Warme Groet Winnie Bloemen