Dinsdag 29 april 2014

Al een tijdje geleden, dus ga er nog eens een samenvatting opzetten.
Het is allemaal niet meer zo vanzelfsprekend en gemakkelijk als een tijd geleden. Logisch, dat weet ik wel, maar ook frustrerend tegelijkertijd.
Even op een rijtje zetten.
Wat lukt nog niet?: 2 dingen tegelijk doen, autorijden (2m), feesten (te veel lawaai), collega's en leerlingen bezoeken (ter plekke wel, maar hoofdpijn achteraf van te veel prikkels ), touwtjespringen (rechtervoet wil niet van de grond), naar drukke printen of kleuren kijken (vb. streepjeshemden), snelle bewegingen volgen met mijn hoofd (alles draait dan), lang gesprekken volgen (vermoeiend), vlug schrijven
Bij bewegingen volgt mijn rechterarm de beweging van mijn rechterbeen en moet ik nog steeds nadenken over wat ik doe. Dit is zeker om mijn evenwicht te zoeken en te behouden.
MAAAAAAAAAAAAAAAR, wat lukt al wel: strijken, kinderen helpen, strijken, koken, fietsen (alleen naar de MS-kliniek), trappen gebruiken, terug stappen, rechterkant gebruiken (binnen de perken), rustig blijven, de moed blijven vinden om vol te houden, knippen, bloemschikken, typen, schrijven, de was ophangen EN dat allemaal op nog maar 2,5 maand tijd. Toch niet slecht als ik achterom kijk!!!
Gisteren ook voor de laatste keer cortisone ingenomen. Nu afwachten tot 19 mei, dan terug een scan en gesprek met de chirurg. Hopelijk kan ik deze keer het gesprek volgen. Uit de verslaggeving van mijn man over het vorige bezoek aan de chirurg, is gebleken dat ik maar alleen het begin van het gesprek heb kunnen volgen, terwijl ik dacht dat ik van het begin tot het einde had kunnen volgen. Gelukkig dat hij erbij was.
Wat is nu vooral moeilijk voor de buitenwereld? Aan mijn buitenkant zou je zeggen dat alles terug in orde is, maar helaas zien ze de binnenkant niet ( of gelukkig!) en ziet het eruit alsof ik terug de oude ben. We zijn er nog niet, een termijn of einddatum zijn nog niet in zicht.
Vandaag rustdag met huiswerk, morgen er weer tegenaan.
Groetjes

vrijdag 11 april 2014

Geen nieuws is goed nieuws zeggen ze, maar ik ga nog wat posten van de laatste dagen.
Ik vind het allemaal zo raar en het vlot niet meer genoeg naar mijn goesting. Ik vind het eerder achteruit gaan dan vooruit. Heb er daar straks bij de revalidatie met de psycholoog over gepraat, maar zij ziet gelukkig wel nog vorderingen. Ze zegt dat dat komt doordat ze de moeilijkheid aan het verhogen zijn bij al mijn oefeningen om me terug klaar te stomen voor het echte leven. Zullen ons daaraan optrekken hoe moeilijk dat dat ook is.
Ook bij de oefeningen van de kinesist merk je nog heel goed dat rechts achterblijft. Je wil sommige oefeningen niet zien die ik doe. Raar zicht, hoor! En frustrerend.
Ook weet ik wat ik wil schrijven, maar mijn hand kan mijn gedachten niet volgen met als gevolg dat het niet zo netjes is wat er op papier staat. Zou gebuisd zijn voor schoon schrift.
In de week onze dochter gaan halen aan zee en heel wat gewandeld. Het ging heel goed, maar op het gemak. Heb het helaas de dagen erna wel moeten bekopen. Zo groggy. Wat normaal is, maar ik denk op het moment dat ik het kan.
Hadden ook die nieuwe serie 'Topdokters' opgenomen en wilde gisteren eens kijken. Na 10 minuten maar afgezet, het was plots te confronterend. Zag die vrouw daar in het operatiekwartier liggen en besefte dat ik dat toen was. Heb het afgezet, kon het niet meer aan en de paniek overviel me. Was toch te heftig, dus de rest laat ik aan mij voorbij gaan.
Het goede nieuws is wel dat ik mijn revalidatie heb mogen afbouwen naar 3x in de week. Ga binnenkort wat huiswerk van psycho krijgen om op mijn vrije dagen te doen, want heb bij mijn beroep ook niet gedaan als de bel om half 4 gaat. Geen probleem, weer een uitdaging bij. Zo, nu ga ik weekend houden. Geniet ervan