Al een tijdje geleden, dus ga er nog eens een samenvatting opzetten.
Het is allemaal niet meer zo vanzelfsprekend en gemakkelijk als een tijd geleden. Logisch, dat weet ik wel, maar ook frustrerend tegelijkertijd.
Even op een rijtje zetten.
Wat lukt nog niet?: 2 dingen tegelijk doen, autorijden (2m), feesten (te veel lawaai), collega's en leerlingen bezoeken (ter plekke wel, maar hoofdpijn achteraf van te veel prikkels ), touwtjespringen (rechtervoet wil niet van de grond), naar drukke printen of kleuren kijken (vb. streepjeshemden), snelle bewegingen volgen met mijn hoofd (alles draait dan), lang gesprekken volgen (vermoeiend), vlug schrijven
Bij bewegingen volgt mijn rechterarm de beweging van mijn rechterbeen en moet ik nog steeds nadenken over wat ik doe. Dit is zeker om mijn evenwicht te zoeken en te behouden.
MAAAAAAAAAAAAAAAR, wat lukt al wel: strijken, kinderen helpen, strijken, koken, fietsen (alleen naar de MS-kliniek), trappen gebruiken, terug stappen, rechterkant gebruiken (binnen de perken), rustig blijven, de moed blijven vinden om vol te houden, knippen, bloemschikken, typen, schrijven, de was ophangen EN dat allemaal op nog maar 2,5 maand tijd. Toch niet slecht als ik achterom kijk!!!
Gisteren ook voor de laatste keer cortisone ingenomen. Nu afwachten tot 19 mei, dan terug een scan en gesprek met de chirurg. Hopelijk kan ik deze keer het gesprek volgen. Uit de verslaggeving van mijn man over het vorige bezoek aan de chirurg, is gebleken dat ik maar alleen het begin van het gesprek heb kunnen volgen, terwijl ik dacht dat ik van het begin tot het einde had kunnen volgen. Gelukkig dat hij erbij was.
Wat is nu vooral moeilijk voor de buitenwereld? Aan mijn buitenkant zou je zeggen dat alles terug in orde is, maar helaas zien ze de binnenkant niet ( of gelukkig!) en ziet het eruit alsof ik terug de oude ben. We zijn er nog niet, een termijn of einddatum zijn nog niet in zicht.
Vandaag rustdag met huiswerk, morgen er weer tegenaan.
Groetjes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten