Maandag 22 september 2014

Juist terug van de dokter. Het was deze morgen wat beter, maar voor alle zekerheid en voor mijn en anderen hun gemoedstoestand toch geweest. De dokter stelde een overbelasting van de spieraanhechting in lies en heup vast. Ik moet nu 3x per dag Voltarenspray spuiten en deze week geen intensieve bewegingen doen. Dus hoop ik voor bij de revalidatie morgen op een massage, want van de stress en niet weten hoe liggen, heb ik nu een nek die vastzit. Pfff hopelijk stopt het hiermee. Ik had gedacht dat ik er haast door ging zijn. Maar dit nieuws is niet slecht te noemen.

Zondag 21 september 2014

Mijn vorige bericht was heel positief, maar dit is weer minder. Gisteren tegen half 6 's avonds blokkeerde mijn linkerlies. De pijn straalde uit tot aan mijn knie. Zelfs mijn goede been is nu helaas niet meer goed. Kan niet zitten of liggen of gaan. Iedere beweging doet pijn, vooral als ik van positie verander . Een serieuze deuk in mijn positiviteit. Ben wat bang, vooral omdat het vorige nieuws ook in het been begonnen is. Het enige verschil is dat de pijn toen verdween en nu niet meer 😒. Morgen toch maar eens naar de dokter. Hopelijk om mij gerust te stellen. Hou jullie op de hoogte

Donderdag 18 september 2014

Vandaag een schitterende dag achter de rug. Een goede nacht doet toch wonderen. Je voelt je helemaal anders en beter.
Deze morgen een serieuze training gehad. Voelde het in alle spiertjes van mijn benen. Heerlijk. Daar geniet ik nu van omdat je weet dat het voor het goede doel is en dat het iets afdoet.
Daarna naar psycho. De onthoudoefeningen gingen vandaag zonder veel moeite en binnen redelijke tijd. Was fier op mijn eigen.
Ook het gesprek deed deugd. Kreeg complimenten van de psycholoog dat ik het zo vlot kon en dat ik precies, in de positieve zin, verandert ben. Ik straalde.
Nu is mijn kaars wel uit. Tijd voor de zetel.

Dinsdag 16 september 2014

Ik ben zo blij dat ik terug met de revalidatie begonnen ben. Voel mij heel anders.
Fysisch gaat het beter met me. Mijn spieren in mijn rechterbeen waren gedurende de onderbreking verkort, waardoor het voelde alsof dat achterbleef en niet meer mee wilde. Door de oefeningen nu zijn die weer gerekt en soepeler geworden.
Psychisch is het een pak moeilijker. Het besef is er gekomen en de verwerking is begonnen. Niet gemakkelijk allemaal. Wil mij bij de gesprekken sterk houden, maar het lukt mij niet meer.
Heb gisteren een beslissing genomen: ik gooi mijn masker voor de buitenwereld af en vertel hoe het echt met mij gaat. Dat heb ik vandaag al een paar keer gedaan en het voelde ongelooflijk goed. Het helpt me niet om te doen alsof.
Ook ga ik mijn werk wat loslaten. Het loopt allemaal prima zonder mij en ik krijg er alleen maar stress van en vind mentaal geen rust.
Ik besef nu dat ik wel heel sterk ben geweest een half jaar aan een stuk en dat was al lang. De klap moest er eens van komen.
Zo, dit bericht heeft mij een pak van mijn schouders laten vallen. Weer een stap dichter bij het goed voelen.
Gaat voor iedereen beter zijn!

Dinsdag 9 september 2014

Vandaag terug met de revalidatie gestart. Ik heb er enorm naar uitgekeken. De voorbije week merkte ik dat mijn rechterbeen serieus verzwakt was. Tijdens het wandelen bleef dat wat achter. Dus hoop ik dat met oefeningen weer op te lossen.
Je zag bij kine dat mijn evenwicht en uithouding beter konden, maar er wordt opnieuw gericht gewerkt. Perfect dus!
Daarna psycho gehad. Eerst oefeningen op computer met veel achtergrondlawaai ( verbouwingen) daarna ook nog met mondelinge oefeningen bij. De psycholoog zei dat ik het heel goed had gedaan, maar erna in een gesprek merk je dat ik toch volop in de verwerking zit en dat het diep zit. Het is en blijft moeilijk om erover te praten. Weet het zelf allemaal niet meer. :(
De rest van de dag heb ik mij leeg gevoeld. Bah. En kom niet meer denken. Even in school geweest en een paar collega's mee op stang gejaagd dat ik mijn autosleutels niet meer vond. Na lang zoeken, bleek die gewoon in mijn achterzak te zitten. Ik wist het in de verste verte niet meer. Vroeger was dat geen enkel probleem, maar nu is het een ramp. Pffff
Hopelijk gaat het weer vlug beter.

Woensdag 3 september 2014

Het resultaat van de kappersbeurt is wel heel drastisch. Het is een korte coupe geworden aangepast aan de piekjes die op de plaats delict stonden. Verrassend, maar ik heb toch al heel wat complimenten gekregen erover.
Ook heb ik ondertussen vernomen dat er vanaf volgende week weer therapie gepland staat voor mij. Heb er nog steeds veel zin in.
Deze avond ook ouderavond gehad. Ben mij even aan de ouders van mijn leerlingen gaan voorstellen. Het gebeurde met een serieuze krop in de keel. Amaai, erover praten verloopt niet meer zo luchtig als voorheen. Het wordt steeds duidelijker waar ik voor gestaan heb en wat het had kunnen zijn. Weet dat ik gelukkig mag zijn, maar toch. Het is ook niet niets geweest.

Dinsdag 2 september 2014

De kids gisteren heel enthousiast aan hun schooljaar begonnen. Ben fier op hen.
Met het gekrioel bij de school en de drukte, vooral blij dat ik niet begonnen ben. Heel raar. Ieder jaar keek ik er enorm naar uit om terug les te geven. Nu eens niet. Duidelijk een teken dat ik nog niet 100% klaar ben om de draad opnieuw op te nemen.
Ook voor de revalidatie heb ik nog een weekje vrij. Er was geen plaats in de planning deze week.
Conclusie: bekomen van de vakantie met de kids, wat veel energie heeft gevergd van mij. Zeker met dat vreselijke weer. Rustig het huishouden doen. Op tijd rusten en een beetje proberen te genieten.
Denk toch onbewust vaak aan school en mijn interimaris. Maar alles komt goed.
Morgen genieten van een kappersbeurt. De piekjes rond mijn litteken zijn serieus gegroeid, met het gevolg dat ze beginnen te steken. Hopelijk krijg ik hier een oplossing voor. Dan voel ik mij weer goed in mijn vel.