Sinds gisteren gaat het wat beter met mij. Tijdens de kine moet ik al iets minder mijn hersenen pijnigen bij het uitvoeren van de oefeningen. En vooruitgang is er nog steeds. Ben blij.
Bij psycho ging het vandaag ook vrij goed, alleen als ik goed besef wat ik heb meegemaakt en dat ik er niet eerder bij stil gestaan heb, dan lukt het nog niet om het droog te houden. Het gevoel is dan dubbel. Verdriet door het besef en blij dat ik er nog ben en van de rolstoel af ben en terug er kan zijn voor mijn gezin. Daar haal ik veel voldoening uit.
Ook moet ik nog leren om mijn energie beter te verdelen tussen dingen die mijn energie opslorpen en dingen die mij energie geven. Vooral dat laatste is belangrijk. Moet ik nog wat op oefenen en inzien. Maar met hulp en steun van diegenen die in mij geloven en mij moed geven, moet dat lukken. Geen makkelijke opdracht, maar meer dan waard om er voor te gaan. Beter laat dan nooit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten