Zondag 19 april 2015

De vakantie zit er weer op. De kids hun batterijen zijn opgeladen en ze hebben genoten. Net als mij. Het heeft mij echt deugd gedaan om met de kinderen bezig te zijn en leuke dingen te doen.
Vanavond was het gevoel heel dubbel. Ik was hun boekentas en brooddoos aan het klaarmaken, maar er was er eentje te kort.
In plaats van te beginnen morgen, moest ik de brief voor verlenging van mijn ziekenverlof op de bus doen. Ook de kids vonden het niet zo leuk.
Nog even geduld hebben en dan valt alles wel terug in de plooi en kan ik mijn oude leven terug opnemen. Iets om naar uit te kijken.

Woensdag 15 april 2015

Maandagavond nog amper kunnen gaan en zeker niks oprapen van de grond. Ik Kon wel wenen van de pijn. Maar gestart met ontstekingsremmers. Moet zeggen dat het enorm geholpen heeft. Het gaat gelukkig ondertussen al een heel stuk beter. Kan al terug iets oprapen. Alleen het gaan zitten en het terug rechtstaan is nog wat moeilijk. En ook niet onbelangrijk: Het autorijden. De koppeling induwen deed zeer en ik moest zo ver mogelijk achteruit zitten. Dus heb ik de auto ook bewust weinig gebruikt.
Hopelijk ben ik morgen weer de oude en gaat alles opnieuw vanzelf zonder bij iedere beweging pijnscheuten te krijgen. Ik kijk er in ieder geval naar uit.

Maandag 13 april 2015

Deze voormiddag ergens in mijn lies een spier verrekt of daar toch in de buurt. Zeer pijnlijk bij iedere beweging die ik maak. Zelfs gaan deed helemaal geen deugd.
Deze namiddag met de kids naar de film geweest. De voorfilmpjes begonnen en daar kwam ook nog eens een paniekaanval voorbij. Dat was balen. Mijn gedachten werkten op volle toeren : O nee, mijn kids zijn hier alleen; wat als ik dadelijk flauw ga vallen?; zouden de mensen rondom mij dan helpen?; ...
Mijn hart begon als een razende tekeer te gaan en mijn hoofd tolde. Op het scherm Kon ik al helemaal niet meer volgen.
Gelukkig had ik op het laatste moment nog mijn kalmeringspilletjes meegenomen. Daar een half van gepakt en het ebde stilaan weg allemaal. Oef! Gewoon het gedacht dat ik mij daardoor geruster voelde, was al genoeg. Van het verdere verloop heb ik kunnen genieten en ben heel gerust met de kindjes blijven zitten tot het einde. Opzet geslaagd. Zij hebben genoten.
Bij thuiskomst was het allemaal vergeten, behalve de pijn in been en buik. Hopelijk daar morgen ook vanaf.

Woensdag 8 april 2015

Vandaag terug op gesprek geweest bij de neuroloog. Hij was zeer verrast dat ik alleen nog maar de bloeddrukverlagende pilletjes nam. Voor de rest niks meer. Hij was ook blij om te horen dat het mij goed gaat en dat ik er, voorlopig toch al, geen nare nevenwerkingen van ondervind.
Heb wel even vermeld dat ik een tijdje geleden af en toe precies iets voelde. Dat is heel normaal en als ik twijfel of bang ben, mag ik altijd bellen. Tot dan is onze samenwerking stop gezet.
Het wat achterblijven van mijn rechterkant, vooral bij vermoeidheid, en de gevoelloosheid rechts ga ik erbij moeten nemen. Vermits de tumor bij mijn gevoelszenuw lag en er waarschijnlijk iets heel klein geraakt is. Omdat de operatie meer dan een jaar geleden is, zal dat niet meer wegtrekken. Ben al blij dat ik alles terug kan doen, al is het op mijn tempo. En dat ik er niet meer aan overgehouden heb. Hij zei wel dat die ongemakken wel nog meer kunnen opspelen bij een verkoudheid of griep. Dat zien we dan wel weer.
De volgende afspraak is nu half juni. Opnieuw een scan en gesprek met de neurochirurg. Weer altijd opnieuw spannend. Maar dat is nog even. Nu nog niet opjagen.