Vrijdag 28 februari 2014

Deze morgen weer vroeg uit de veren om te gaan oefenen. Voormiddag veel gepland.
Eerst een uurtje kiné: de vooruitgang is niet meer zo spectaculair. Wat heel normaal is, natuurlijk.
De puntjes terug op de i zetten, zal nog een proces van maanden zijn. Heb alle tijd, zolang ik maar zo goed als terug de oude ga worden.
Daarna een half uurtje psychologie, maar de therapeut was ziek, dus heb een uitgebreider huiswerk gemaakt met samenvattingen (schrijven met pen is toch nog moeilijk. Het is leesbaar, maar dan heb je het ook gehad).
Toen door naar de ergo: aardappelen schillen en bewegingen doen terwijl je praat. Oei, ben geen echte vrouw meer, want kan geen 2 dingen meer tegelijk doen. Wanneer zal ik er weer 4 tegelijk kunnen doen zoals voorheen? Blijven oefenen, Katrien.
Namiddag incognito naar de stoet van mijn kids kijken (Marie kabouter en Lowie aardbei). Heerlijk om ze te zien genieten en niemand die mij gezien heeft, terwijl ik andere jaren altijd even gek mee heb gedaan. Het is eens iets anders :)
Nog samen met de kids frietjes gegeten en nu terug binnen om morgenvoormiddag  nog therapie te volgen. Morgennamiddag mag ik naar huis tot zondagavond. Kijk ernaar uit!!!
Groetjes

Woensdag 26 februari 2014

Vandaag weer vroeg uit de veren alhoewel ik nog serieus in dromenland was. De laatste nietjes eruit gehaald. Nu heb ik pas een modern kapsel.
Vol goede moed aan mijn oefeningen begonnen en goed dat die lukten. Fier op mijn eigen. Ook alweer een half uur overgewerkt.
Toen door naar de psycholoog. Moeilijke testen voor mijn  concentratie, maar geslaagd. Ik vond het slecht gaan, maar mijn score was beter dan de gemiddelde Belg die niets in zijn hoofd heeft gehad. Als dat geen motivatie is?
Huiswerk: een krantenartikel lezen, samenvatten in staakwoorden en herlezen.
Toen de dokter terug op bezoek om het over gisteren te hebben. Nu kan ik het beter plaatsen: ik kreeg heel veel cortisone die nog serieus moet afgebouwd worden en omdat de bijnieren zelf ook cortisone aanmaken in mijn lichaam moeten die de werking terug over gaan nemen. Vermits dat ze dat op korte tijd gaan doen, moeten ze mijn nierfuncties goed in het oog gaan houden. Dat is dus de reden! Aanvaardbaar!
Heb mij er dus helemaal bij neergelegd en ga er weer volle bak tegenaan.
Namiddag nog ergo gehad. Moest gaan strijken, maar de keuken was bezet. Dus oog-hand-coördinatie getest adhv computerspelletjes en met tennisballen gooien, ...
Binnenkort verslaafd aan spelletjes ;)
Heb wel gevraagd om de fluo-ballen te wisselen voor witte, want moet bij alles zo nadenken dat ik van die kleur begon te draaien. Met wit was dat minder.
Ook al grondoefeningen gedaan: zitten en opstaan zonder de handen te gebruiken. Pppffffff, niet gemakkelijk en nu is mijn been heel moe. Het kijkt uit naar rust.
Morgen weer een serieuze oefendag. Tot morgen!!!

Dinsdag 24 februari 2014

Gisteren goed gestart en gesport na een moeilijke nacht. Wat hoor je hier toch allemaal op de gang?
Om 10 uur moest ik terug op de kamer zijn voor de doktersronde. Het begon veelbelovend, maar eindigde in een desillusie.
Ik mocht zaterdag naar huis om vanaf dan ambulant te komen, maar 2 minuten erna moest ik plots nog een week extra blijven. Ze hadden de cortisoneafbouw even over het hoofd gezien. Belangrijk, maar oeps.
Mijn hele dag om zeep, nergens meer zin in .
BAALDAG!!!

maandag 24 februari 2014

na een goede nacht al om kwart over 7 opgeroepen. Mocht zelf in de douche. Wat een heerlijk  gevoel na een week kattenwasjes.
Vlug eten en om kwart over 8 al in de kineles.  Het ging vlot en goed vooruit, zelfs al een half uur extra gedaan omdat ik dan door naar de psycholoog moest. Daar enkel het verslag gedaan om dan woensdag met de testen te beginnen.
Even rusten ( het was nodig).
Nm ergo gehad. Links en rechts vergeleken met elkaar, maar het verschil is niet meer heel groot. De testen in 1 keer goed doorstaan, morgen beginnen we terug met de huishoudelijke taken (was plooien, eten maken, afwas, ....). Terug richting het echte leeven  dus.
Vanavond zijn ook al de helft van de nietjes verwijderd en woensdag de andere helft. Dat was spannend. Maar het idee is akeluger dan de werkekijkheid. Gelukkig.
Heel wat volk hier geweest, dus nu rusten voor morgen nog meer therapie dan vandaag te doorstaan. Heb er zin in. Zie het helemaal zitten.
Goede nacht!

zondag 23 februari 2014

zal de blog nog eens aanvullen.
Niet veel meer gebeurd.

zaterdagvm zelf revalidatie aangevraagd, anders was het rust tot maandag en rust roest in mijn geval. Ik mocht maar een half uurtje, maar beter als niets.
Voor de rest was het op vlak van werken echt weekend, maar bezoek en verzet genoeeg gehad.
Zondag zelfs het boswielwandelpad ( of zoiets) gedaan. Wat doet buitenlucht goed, maar was ook heel blij dat ik terug op bed lag. Pfffff
Mijn trainingsschema ook gekregen voor de hele week, ga het druk hebben. Hoop dus goedte slapen, want moet iedere morgen on kwart over 8 al paraat staan.
Zo ga nu stopoen want mijn rechterhand is moe (sorry voor de fouten) :)

vrijdag 21 februari 2014

Gisterenmorgen goed vertrokken vanuit Genk. Om kwart voor 10 was ik terug op Peltse bodem. Heerlijk. Zie gelukkig net niet mijn tuin vanuit mijn kamer, maar wel de kids iedere dag. Joepie! Iets om naar uit te kijken.
Gisteren wat gesprekken gehad, maar vooral veel gerust. Zeker voor het werk dat komen gaat.
Deze morgen al vroeg op, heel wat onderzoeken, vlug eten en 2 uur revalidatie gehad. Heb al lang niet zoveel meer gesport :)
Het slechte nieuws is dat je daar pas achter komt wat je allemaal niet meer kan. Confronterend en frustrerend. En ook mentaal niet gemakkelijk.Maar het hoort bij de verwerking. Alleen moet ik mijn knop nog proberen om te draaien.
Nu even rusten en dan dadelijk wordt mijn fijne motoriek onder handen genomen. Belangrijk als juf, dat weer alles vlot verloopt.

woensdag 19 feb

Deze morgen vol goede moed opgestaan en gezwind aan de kine begonnen. Mocht al mee zonder rolstoel en heb gefietst op de hometrainer. rek- en strekoefeningen gedaan. Moeren en bouten vastgedraaid en met de trap terug naar de kamer. Wat een euforie. Mijn man wist niet wat hij zag.

Deze middag dan het goede nieuws gekregen dat ik morgen overgebracht wordt naar de MS kliniek in Overpelt. Al een stapje dichter bij thuis. Nu alleen nog leren luisteren naar mijn lichaam want ik wil mentaal te veel wat ik fysiek nog niet kan. (bloeddrukval in volle cafetaria).

Nu beginnen we aan de laatste nacht Genk. Tot in Pelt.

dinsdag 18 feb

Na een moeilijke morgen toch maar uit bed gekomen om de kine te volgen. Weinig eetlust maar de oefeningen bij de kine en de ergo motiveerden zo hard door de grote vooruitgang tov gisteren. Woordjes schrijven lukte al beter en de waspinnetjes ophangen ook.
De specialisten stonden versteld van de vooruitgang en zien het helemaal goed komen. Dat motiveert me om de dag door te komen. .
Een grote vooruitgang is dat ik nu met schoenen aan al enkele stapjes kan zetten (als ik goed wordt ondersteund).
's morgens en 's avonds nog heel blij met een pijnstiller. heel erge hoofdpijn. niet aan de wonde maar gewoon in het hoofd. De wonde zelf begint nu wel te jeuken dus deze is aan het genezen. Het haar is ondertussen ook terug aan het groeien. Al welgeteld 3 mm :-). Het is toch een grote wonde. Het is zo groot als een hoefijzer en er zitten 31 nietjes nog in mijn hoofd.
Dacht namiddag een rustige namiddag te hebben (weinig bezoek) maar het was zo hectisch op de afdeling dat ik van kamer ben moeten verhuizen. Dus van rust weinig terecht gekomen. Ik lig nu wel op een kamer alleen, wat de rust zeker ten goede komt.

maandag 17 februari 2014

dokter deze morgen hier geweest. Ze hebben zo goed als alles kunnen verwijderen. Niets bedreigends meer.
deze morgen al een uur en kine gehad. vermoeiend en confronterend. je dacht dat je goed bezig was, maar daar word je met de neus op de feiten gedrukt. Een stom woordje schrijven of een wasspeld ophangen. Een ramp.
Maar het goede nieuws is de vordering op die korte tijd. Daar moet ik me aan optrekken. Heel moeilijk 's avonds als je daar alleen achterblijft en de kids aan de telefoon hoort die hopen dat je naar huis komt.  Maar morgen weer een nieuwe dag.
ook al bezig met de aanvraagformulieren voor de MS-kliniek in Overpelt. voor alle veiligheid.
Nu proberen slapen want morgen weer een zware dag voor de boeg.
Goede nacht ( hopelijk)

zondag 16 feb

doktersassistent is vandaag bij Katrien geweest.
Hij verschoot van de vooruitgang. Dat had hij zeker niet verwacht.
Haar arm kan al weer een stuk beter. Het gewricht vanuit de schouder begint nu ook terug te marcheren.
Haar been is ook weer een stukje beter. Enkel in de enkel en tenen is nog geen beweging te krijgen.

Morgen zal de dokter langskomen en zal er bekeken worden waar de revalidatie op termijn verder zal kunnen plaatshebben. ofwel in een revalidtatiecentrum (MS) ofwel kinesist aan huis.

Al bij al weer een stapje in de goede richting.

zaterdag 15 feb

update van de laatste ontwikkelingen.

gevoel in de armen en benen is er, helaas het bewegen van de rechterkant gaat niet.
gisteren waren het enkel de vingers en de pols die lichtjes konden bewegen.

Deze morgen hebben ze haar in een stoel gezet voor de doorbloeding te verbeteren.
Dit blijkt te werken. Haar arm kan ze nu al lichtjes bewegen tot aan de elleboog. naar boven lukt wel, naar beneden nog niet.
Gisteren heeft de arts een test gedaan en moest ze haar ogen sluiten en ging hij met zijn vinger van onder naar boven op haar arm. Katrien voelde het net omgekeerd. Dit wil zeggen dat ze nog kortsluiting heeft in de hersenen. dit zal met kinesitherapie behandeld moeten worden.
Dit weekend krijgt ze nog veel cortisonen tegen de zwelling en zal vanaf maandag worden afgebouwd. Dan zal er volop gestart worden met kine.

vrijdag 14 feb

Gisteren een heel lange en zware dag achter de rug.

Normaal kwamen ze Katrien om half 1 halen. Net daarvoor kwam een dokter langs om te zeggen dat we geluk hadden. De operatie was bijna niet kunnen doorgaan omdat er geen plaats was op intensieve zorgen. Gelukkig hebben ze iemand anders kunnen verzetten en is de operatie door kunnen gaan.

Om 13u zijn ze haar komen halen.
om 17 mocht ik bellen hoe ver ze stonden. 18u10 zou de operatie gedaan zijn en zou ze naar intensief worden gebracht, maar ik moest eerst dan nog eens bellen of ze helemaal klaar waren.
Ik bel om 18u15 maar de operatie was nog steeds bezig. en moest over een uur nog eens terugbellen.
om 19u15 was de operatie bijna afgelopen en kon ze bijna worden weggebracht. Ik mocht tegen 20u15 naar daar gaan om haar te zien.

om 20u50 mochten we dan eindelijk binnen.
Ze was nog in slaap op dat moment en had de buis nog in har keel. Ze waren de verdoving af aan het bouwen zodat ze heel rustig kon ontwaken uit narcose. Na 5 minuten moesten we terug naar buiten want het ontwaken moest gebeuren zonder ons erbij.

ik mocht een uur later bellen hoe het was.
om 22u wisten ze me te vertellen dat ze wakker was. De operatie was heel zwaar geweest. Ze moest onmiddellijk terug onder de scan want ze kon rechterarm en rechterbeen niet bewegen. Ze waren bang voor een bloeding of een zwelling. Spreken lukte goed.

ik mocht een uur later terugbellen voor resultaat scan.
om 23u belde ik maar resultaat was nog niet binnen. Gelukkig hebben ze de telefoon even doorgegegeven aan Katrien en heb ik haar kunnen spreken. Dat was natuurlijk een hele stap, zowel voor haar als voor mij.

om 0u00 mocht ik dan opnieuw bellen voor het resultaat.
De scan was voorlopig positief. geen zwelling of bloeding te zien.

nu moet ze vandaag opnieuw een scan laten nemen en als die positief is mag ze naar de gewone kamer.

tegen de middag kunnen we een dokter spreken. Haar gevoel aan de rechterkant is nog steeds niet terug.

woensdag 12 februari

Vandaag een heel spannende dag. om 15u binnen in het ziekenhuis.
Hier heb ik nog een aantal onderzoeken moeten ondergaan, waaronder een nieuwe MRI. Ze hebben nopjes op mijn hoofd geplaatst om de hersenactiviteit te meten.

Morgen om 12u30 zullen ze me komen halen voor de operatie...

Maandag 10 februari 2014

Het aftellen kan beginnen. Maar goed dat ik een vrij druk en afleidend weekend gehad heb, want anders was ik ondertussen al om bij elkaar te vegen.
Ook mijn beste vriend, de slaappil, doet zijn werk niet meer zo goed (maar tot 3uur). Vrees dus dat ik dan zijn kameraad moet aanspreken en een volgende moet gaan nemen om de volgende uren door te komen.
Met de zenuwen en stress begint het veel minder te gaan, maar dat is ook heel logisch en menselijk, vermoed ik. Ik wist dat ik een stresskip ben, maar dit tart soms alle verbeelding.
Ook bij de kids begint het stilaan door te dringen. De planning en opvang (voor 1 week) is geregeld. De aftelkalender hangt klaar en de berichtgeving naar hen toe begint te veranderen. Niet gemakkelijk. Zeker voor ons meisje. Na de school werd het haar allemaal te veel. Maar dan moet je sterk zijn en je emoties niet laten zien, hoe moeilijk dat dat ook is.
We komen er samen wel door!!! Met goede opvang voor mijn kids en man

Dinsdag 4 februari 2014

Eerst en vooral wil ik iedereen bedanken die mij steunt met kaartjes, berichten, bloemen of onrechtstreeks. Dat doet enorm goed. Want ik moet even vermelden dat het eindelijk stilaan allemaal begint door te dringen tot mij. Sinds het weekend gaat het mentaal heel wat minder.
Gelukkig zijn er heel wat mensen die mij zorgeloze momenten bezorgen en de pilletjes geven mij de nodige nachtrust. Je denkt dat je wel kan slapen, maar valse hoop. Dus die pillen worden 's avonds mijn beste vriend.
Wat mij nog frustreert: je denkt dat het goed met je gaat en gaat ergens mee naartoe, maar dat moet ik steeds meer achteraf bekopen. Bij een wandeling wordt mijn been steeds meer elastiek en bij thuiskomst zit er niet veel gevoel meer in en voelt het slap aan. Hatelijk.
Of je bent iets aan het schrijven of knippen en dan besef je plots dat dat misschien niet meer zo evident is na de operatie. Weet het, moet daar niet over nadenken, maar als je alleen in huis zit, gebeurt dat toch onvermijdelijk. Bewust of onbewust, willend of niet willend.
Nu ga ik op zoek naar terug wat goede moed. Alle kleine beetjes helpen.
Tot binnenkort