Vorige vrijdag keihard getraind, want het weekend had ik vrij. Moest maandag nog alle spieren voelen in mijn lichaam.
Zaterdag naar het warenhuis geweest. Goed nadenken wat ik allemaal nodig heb voor de hele week. Dat is wennen, ging meestal door de week nog bijhalen. Ook mijn winkelbriefje gevolgd, anders zeker de helft vergeten. Daarna kon ik geen pap meer zeggen. Wat is dat vermoeiend? En hoe dikwijls heb je alles vast genomen vooraleer het bij je thuis in de kast staat? Met rolstoel winkelen was ook al geen optie, dus stappend. Pfff. De rest van de namiddag dat tripje moeten bekopen.
Zondag had ons meisje haar dansoptreden en dat wil een moeder toch niet missen. Dus na de middag gaan kijken. Een volle zaal publiek en dan moet ik toch nog even slikken en mijn paniekaanvallen onder controle proberen houden. Die tijd wordt korter en korter. Gelukkig! Ook de harde muziek en het geroezemoes kon ik aan.
's Avonds de zesdeklassers gaan uitzwaaien. Die vertrokken op sneeuwklassen. Vertrok met flubberbenen. Spannend zo terug onder bekend volk komen. Schitterend waren de meesten hun gezicht, ze zagen precies een verschijning. Daar hadden ze me zeker nu nog niet verwacht en ook nog zelf wandelend. De reacties waren bemoedigend en hartverwarmend. Zoveel medeleven. Dank je wel.
Met dit allemaal in mijn achterhoofd weer aan een trainingsweek begonnen. De vooruitgang gaat niet meer zo snel, maar ook logisch. Als je me ziet stappen, zeggen je WAUW! Maar als je mij de oefeningen daar ziet doen, dan is er nog HEEL VEEL werk aan de winkel. Oefeningen met mijn linkerbeen gaan vanzelf, maar als ik niet zie wat ik met mijn rechterbeen doe, dan is het om zeep. Nog steeds hard nadenken en kijken wat ik doe.
Schrijven op bord gaat beter als op blad. Na 4 regels verandert mijn geschrift en zie je dat die arm moe wordt. Kan ook nog altijd geen 2 dingen tegelijk, beter als eerst, maar dan heb je het gehad.
Na 7 oefeningen ivm onthouden en concentratie is het ook op. En wat zijn nu zo weinig oefeningen. Letterlijke woorden van een therapeut: Je hebt op dat gebied ook niet het gemakkelijkste beroep om terug op te pikken. OK, dat weten we ook weer.
Ook de kids mee gaan halen aan school en daarbij leerlingen tegengekomen die dachten dat ik volgende week terug zou komen. Helaas, heb ze moeten teleurstellen.
Voor de rest doe ik verder zoals ik bezig ben, vol goede moed en met veel tijd en geduld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten