Het communiefeest is achter de rug, alles is weer aan de kant. Amaai, vermoeiend. Ben 3 dagen stikkapot geweest. Helaas voel je dat de dag zelf weer niet, dus ga je een stapje te ver. Nu heb ik het weer gevoeld en gedacht: Ah ja. Maar je wil dat alles perfect verloopt en je er in je eigen huis niet mee bezig houden, is moeilijk.
Ook het schooljaar kort op en er komen steeds meer vragen in mijn hoofd geslopen. Wat naar september toe? Kan ik terug beginnen? Wat kan ik aan?
Heb er met de psycholoog over gepraat en we hebben voorlopig hard gewerkt aan het terug lesgeven in 1 en 2, maar nu tot eind juli, begin augustus wil ze met mij gaan werken naar de bovenbouw toe. Alleen is het in de realiteit toch nog anders lesgeven aan een hele klas dan 1 brave leerling voor mij te hebben zitten.
Die vragen maken het voorlopig zo moeilijk voor mij, samen met het uitzichtloze en daarbij komt ook nog eens dat mijn doel (communiefeest) helemaal afgerond is, dus zit momenteel in een diep gat.
Mijn dagen zien er altijd hetzelfde uit, geen uitdaging meer: therapie (3x in de week), opruimen, wassen, strijken, koken. Kan je zeggen, word er stilaan goed in, maar geeft me geen voldoening. Zou leuke dingen kunnen doen, maar heb er gewoon geen zin in. Wil met de fiets eens rond, maar dan is het slecht weer.
Ben eens benieuwd als ik dinsdag de uitslag krijg van mijn EEG. Ben er banger voor dan voor mijn vorige controle. Maar belangrijk is dat ik dan weet of ik terug rond kan zonder steeds hulp te moeten inschakelen.
Heb alles zo lang verdrongen en positief opgenomen, maar de verwerking heeft ondertussen toch de bovenhand gekregen. Jammer, maar normaal. Zei de psycholoog ook, dus moet nu terug op zoek naar een doel waar ik wel weer voldoening uit kan halen. Zal eens op zoek gaan en wie weet kom ik nog wel iets tegen.
Hou jullie op de hoogte!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten