Maandag 23 februari 2015

Vorige vrijdag en zaterdag geen enkele aanval gehad. Reden: Ben niet buitenshuis geweest. Veilig tussen de 4 muren gebleven met een ziek kind.
Zondagmorgen heel fier op mezelf. Stond klaar om naar de voetbal van onze zoon te gaan. Juist voor het vertrek kwam de gedachte in mij op dat ik in openlucht zou staan, dus niets om mij zorgen over te maken. Maar helaas. Onbewust opgejaagd, hartkloppingen en weer vertrokken. Balen dus!
Toch maar een half pilletje gepakt en ik kom verder. Geen last meer gehad. Oef!!!
Maandag alles onder controle. Een wandeling gaan maken in mijn eentje. Deed deugd en vooral sinds ze mij verteld hebben dat wandelen goed is tegen van die aanvallen. Goede reden.
Deze avond naar de film geweest om het vervolg van vorige week te bekijken. Op voorhand al maar een half pilletje genomen. En ...... Ik heb de film van het begin tot het einde kunnen bekijken zonder mij op te jagen of iets verdacht te voelen. Heb genoten. Binnenkort nog eens proberen of het zonder ook lukt. Hoop doet leven, zeggen ze. En dat ga ik toepassen. Doel!!!!!!!

Donderdag 19 februari 2015

Na mij zaterdag rotslecht en miserabel te hebben gevoeld, zondag opgestaan alsof de zaterdag er niet is geweest. Gelukkig! Nergens meer last van. Terug gewoon kunnen functioneren. En, niet onbelangrijk, goed bijgeslapen.
Deze week nog verschillende keren paniekaanvallen gehad met duizeligheid, hartkloppingen en benauwdheid. Heel akelig allemaal. Het gevoel dat ik beter en veilig thuis kan blijven. Maar mezelf opsluiten heeft ook totaal geen zin en nut. Krijg dat echt als ik zie of weet dat het druk is waar ik naartoe ga. Dan begint dat te malen en wordt het erger. Niet dat ik het bewust doe.
Heb er over gesproken met verschillende mensen en weet nu dat dat bij de afbouw van mijn medicatie hoort en dat ik daardoor moet. Het zal niet de laatste keer zijn dat ik het ga krijgen.
Daarom neem ik iets om te kalmeren en dat helpt. Er wordt mij ook aangeraden om steeds een zakje mee te nemen, vermits het de symptomen van hyperventilatie zijn. En vooral ook op mijn ademhaling blijven letten.
Stelt mij in ieder geval gerust. Voorlopig!
Gisteren opnieuw een stap verder gegaan met de afbouw.
Vandaag wel een goede en vooral aanvalsvrije dag achter de rug.

Zaterdag 14 februari 2015

Ik heb het berichtje van gisteren iets te vroeg geplaatst. 's Avonds ging het een heel pak slechter. We gingen naar de film en ik kon 2x op 2 uur tijd de zaal uitvluchten en net op tijd de hal bereiken om daar op de vloer te vallen. Helemaal in paniek. Voelde het binnen wel opkomen, maar kreeg het met mijn ademhaling en rescuedruppels niet onder controle. Wat een tegenvaller. Dus voor het einde van de film maar naar huis vertrokken.
Eenmaal hier gekomen, meteen in slaap gevallen. Doodop was ik.
Vandaag nog slechter dan gisteren. Geraak niet uit mijn bed, geen zin om te eten. Pijn aan maag en darmen. Om over mijn hoofdpijn nog maar te zwijgen.
Hoop dat dit vlug achter de rug is, want weet wel leukere dingen om nu te doen.

Vrijdag 13 februari 2015

Gisteren toch nog eens even achterom gekeken. Een heel raar, maar ook tevreden gevoel. De film van toen kwam opnieuw voorbij. Op 12 februari ben ik binnen gegaan in het ziekenhuis om de 13de geopereerd te worden. Maar goed toen niet vrijdag de 13de. Of is dat bijgeloof?
Als je dan nu ziet waar ik sta, dan is het ook een ongelooflijk hevig en knokkend jaar geweest . Een waar ik best ook trots op ben, in de zin van het behaalde resultaat dan. Een jaar om niet meer te vergeten, maar ook een jaar dat mij sterker gemaakt heeft. Hopelijk blijft alles goed gaan en leven we van dag tot dag. Je durft niet meer ver vooruit kijken.

Woensdag 11 februari 2015

Alles is nog in orde met mij. Voel of ondervind nog niks abnormaals, denk ik. Krijg opnieuw weer wat gedaan en haal er energie en voldoening uit. Dat is al heel wat en vooral heel belangrijk voor mij. Begon mij ondertussen nutteloos te voelen. En dat is geen fijn gevoel. Dus op de goede weg tot nu toe.

Dinsdag 3 februari 2015

Vandaag op consultatie bij de neuroloog geweest. Vanaf morgen moet ik beginnen met de medicatie af te bouwen, vermits ik te veel bijwerkingen heb. Als alles volgens schema verloopt, ben ik tegen half maart van alles af. Dan moet ik de laatste week van de paasvakantie terug op controle om te zien of alles normaal verloopt. Als dat het geval is, mag ik na de paasvakantie terug aan de slag. Als dat geen verrassend en goed nieuws is!!!! Spannende tijd nu, maar rustig blijven is de boodschap.

Maandag 2 februari 2015

Het gaat goed met mij. Krijg mijn dagen vlot om en veel tijd over heb ik niet. Gelukkig maar! Anders zou het piekertijd zijn. En dat is voor niets of niemand goed.
Gisterenavond begon het al. Doodmoe, maar niet in slaap geraken. Mijn gedachten bleven afdwalen naar het verleden en naar morgen. Dan heb ik terug een afspraak bij de neuroloog. Die gaat bekijken of de medicatie mag afgebouwd worden. Dat wordt weer spannend!!! Hoop dat ik dan ook nog genoeg om handen ga hebben. Niet dat ik mij op alle kleine details kan focussen. En constant in paniek ga leven. Dat lijkt mij iets om gek van te worden.
Duimen maar en het vervolg lezen jullie hier wel. Ik ben er nog niet, dus de blog stopt nog niet.