Gisteren toch nog eens even achterom gekeken. Een heel raar, maar ook tevreden gevoel. De film van toen kwam opnieuw voorbij. Op 12 februari ben ik binnen gegaan in het ziekenhuis om de 13de geopereerd te worden. Maar goed toen niet vrijdag de 13de. Of is dat bijgeloof?
Als je dan nu ziet waar ik sta, dan is het ook een ongelooflijk hevig en knokkend jaar geweest . Een waar ik best ook trots op ben, in de zin van het behaalde resultaat dan. Een jaar om niet meer te vergeten, maar ook een jaar dat mij sterker gemaakt heeft. Hopelijk blijft alles goed gaan en leven we van dag tot dag. Je durft niet meer ver vooruit kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten